Απ΄ την αρχή

Ντύθηκε ο καιρός του φιδιού το πουκάμισο
κίτρινες λέξεις με μαύρες τελείες
κανείς δε με πρόσεξε όταν πέρασα
απ΄το μάτι της βελόνας απέναντι
μ΄ένα σταυρό δίχως όνομα
στη νέα γη σταθερά
ανάπηρες οι ανάσες μου με κάρφωσαν
πρέπει να μάθω απ' την αρχή ν΄αγαπώ
μαζεύοντας τα ψίχουλα των δρόμων
μακριά απ΄τις μέρες
που έρπουν στις διαβάσεις γι ασφάλεια δυο τρία απογεύματα από το υστέρημά μου

αρκούν να μαζέψω τη γύρη
απ΄τις σιωπές που έπαψαν να σημαίνουν
 κι οι νεκροί θα σκορπίσουν στη θάλασσα