Πέθανε πλήρης σκιών
κάτω απ΄το δέντρο που μισούσε
Ένιωσα τα ποιήματα
μονομιάς να παγώνουν
κι ας είχαν πάψει από καιρό
οι βελόνες που κυλούσαν στο αίμα της
να ενοχλούν τους χειμώνες μου
Μ΄εφτά διαφορετικές φωνές
με κοίταξε θυμάμαι
ικετεύοντας να ελευθερώσω τη μία
Της πρότεινα ένα χάδι σατέν
χωρίς παρελθόν, χωρίς μέλλον
ήσυχα τη σιωπή να κυλάει
αρνήθηκε και πάλι
να με γνωρίσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου