Πάνω από μας

κοίταξε πάνω από μας
ο ουρανός σε δυο πέτρες ανάμεσα
δεν υπάρχει χώρος για σκέψεις μεγάλες
κάποιος χάραξε κι ένα φεγγάρι
με τις μύτες των παπουτσιών του βρεγμένες
πλάι σε ανεμώνες πορφυρές να ματώνει
και δυο αστερισμούς γαλάζιους
όπως τα μάτια που δεν οδηγούν πουθενά
στους χάρτες των πουλιών ξεχασμένα
ακούμπησε απαλά και μια τελεία
από ένα γερασμένο απόφθεγμα
κομμάτι αναμενόμενο της νύχτας
και τ΄άφησε να βουλιάζει στο χώμα
μην τύχει και διστάσει  κανείς

κι είπε πως θα γυρίσει

.