Θα θελα

κι ύστερα θα θελα
με μια απόχη στα χείλη
να μετρώ στο πεθαμένο νερό
τους καιρούς που έταζα τη θάλασσα
με τους όρκους του αλατιού
δεμένους σφιχτά στο μαντήλι
κι όταν ξεδίπλωνα τα κύματα
ένα αιφνίδιο περιστέρι
ράμφιζε δυνατά
την καρδιά μου