χιλιάδες ποντίκια
έρχονταν τα βράδια
έγλειφαν το σκοτάδι της πόρτας
τη γυναίκα
που κρατούσε το κλειδί
ακίνητη στο κατώφλι
οι γείτονες
την έβλεπαν
να γίνεται
χιλιάδες ποντίκια
ακίνητα
άκουγαν το δέρμα της
να μικραίνει
τα μαλλιά της γλιστρούσαν
στον υπόνομο
μάτια στα μάτια
κρυμμένα
κραδασμοί μαρμάρινοι
των παρόντων
η χαμένη τιμή
μιας Κατερίνας
που προσευχόταν
στον εαυτό της
στα ενδότερα
κανένας δεν άγγιζε τίποτα