στο δικό μου κόσμο

Στον κόσμο μου
δυσδιάκριτα είναι τα σύνορα
κι οι επισκέψεις έχουν πάντα ένα ρίσκο
για κείνους που τα αρώματα αγνοούν

τα γιασεμιά από καιρό την είσοδο ξερίζωσαν
ίσως της πεταλούδας τα φτερά αν δανειζόσουν
στου κήπου το βάθος μπορούσες να με βρεις
σε μυστική συνήθεια παραδομένη
δέρμα χρυσόψαρου να ντύνομαι
στην επανάληψη να δραπετεύω κυκλικά

στου προορισμού το θρόισμα
ανακυκλώνεται η μέρα και μικραίνει
νύχτα παρά τέταρτο στερεύουν τα ταξίδια
νούφαρο αβάπτιστο το σκοτεινό νερό χαϊδεύω
ρίζα μου η λίμνη, απ΄τη σιωπή της αναδύθηκα
όταν με βρεις μην ψάξεις όνομα για μένα