Μαζί

κοίταξέ τους είναι αόρατοι
σαν από πάντα εκεί, βαδίζουν στα χρόνια μας
όλες τις γλώσσες μιλούν εκτός απ΄την αγάπη
εκείνοι φύτεψαν τα λουλούδια στους κήπους της γης
-και πως αλλιώς να κλέψουν τ΄άρωμά μας-
ανίκητους μας θέλουν να κοιτάζουμε μαζί το φεγγάρι
και να δακρύζουμε μαζί
για το παιδί που έκαψε τα στήθη του
ανάβοντας το στίχο πριν απ΄τη φλόγα του κεριού
στο όνομα της ειρήνης μαζί
να σκοτώνουμε το περιστέρι που λέρωσε την αυλή μας
μαζί να πονάμε για τα κομμένα δάχτυλα των καραβιών
ανθρώπους να κάνουμε μαζί για να σωθούμε απ΄τη θλίψη τους
μαζί ...μαζί ... μαζί ...
ως Μόνοι μας να ξεχαστούμε