κάποτε θα ξαναγεννηθώ απουσία
σκουπίζοντας τα μάτια μου απ΄των περαστικών τις ανάσες
δε θ΄αρκούμαι πια στο γαλάζιο της φλόγας
η αλήθεια τελειώνει εκεί που το σώμα θυμάται
μόλις χθές άδειασα τις τσέπες μου απ΄τα παλιά εισιτήρια
κι εκείνο το ανένδοτο ρολόι που πάντα έδειχνε ακριβώς
τα τελευταία κέρματα τα έδωσα σε μια προσπάθεια ποιητική
η αλήθεια τελειώνει εκεί που το σώμα θυμάται
μόλις χθές άδειασα τις τσέπες μου απ΄τα παλιά εισιτήρια
κι εκείνο το ανένδοτο ρολόι που πάντα έδειχνε ακριβώς
τα τελευταία κέρματα τα έδωσα σε μια προσπάθεια ποιητική
-πάλι με τον ίδιο τρόπο θα περάσω απέναντι-
ήταν το παιδί με την αργόσυρτη φωνή
που φύτευε μαργαρίτες στα χέρια του
κι ο ήλιος κόκκινος μαραινόταν στων ανθρώπων τις φλέβες
να μ΄αγαπάς ψιθύριζε
"όσο μπορείς να μ΄αγαπάς"
ήταν το παιδί με την αργόσυρτη φωνή
που φύτευε μαργαρίτες στα χέρια του
κι ο ήλιος κόκκινος μαραινόταν στων ανθρώπων τις φλέβες
να μ΄αγαπάς ψιθύριζε
"όσο μπορείς να μ΄αγαπάς"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου