μακρόσυρτο παράθυρο ο κόσμος
μονολογεί και σωπαίνει
σα να μην είναι άνοιξη ακόμα
κοιτάζω απ΄τη δύναμή μου
βρέχει και πάλι
θέλω να σχεδιάσω ένα λουλούδι
να το βάψω πληγή
όπως οι μέλισσες που ανθίσανε στο δέρμα
ενστάσεις και κίτρινα απαρέμφατα
ν΄αδειάζει ο καιρός
να γεμίζει
υγρός,αυτοδίδακτος
να μη χρειάζονται συστάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου