εκείνοι
οι άνθρωποι
ακόμα
παραμονεύουν τα μάτια μου
όμως δεν έχω
τίποτα
πλέον να σώσω
εκτός απ΄το καρφί
που ακόμα κρατάει το μυαλό μου
λευκό
κι ένα φύλλο
μεσημεριού
λαχανιασμένο
που ξέμεινε ν΄ αφουγκράζεται
τη σιωπή
μέσα απ΄τη χαραμάδα της πόρτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου