"Γλυκό πορτοκάλι"
-θεατρικός μονόλογος-
Ξέρεις, η Άννα μου… δε θυμάμαι αν γεννήθηκε τελικά. Όμως εγώ την αγαπάω και νιώθω περήφανη γι αυτήν. Είναι όμορφη η Άννα μου. Τα μαλλιά της είναι κόκκινα σαν τα δικά σου. Τα μάτια της πράσινα, όπως τα δέντρα του Μαρκ. Ο Μαρκ την κακομαθαίνει κι εγώ ζηλεύω που μπορούν και σωπαίνουν μαζί. Όμως μετά χαίρομαι και τους καμαρώνω…
Εχθές έφτιαξα γλυκό πορτοκάλι. Η Έλεν είπε πως θα περάσει να πάρει τα ρούχα σου. Θα της δώσω και το πορτραίτο που μου είχε φτιάξει ο Μαρκ στην Ελλάδα. Κάποτε με γοήτευε αυτή η γυναίκα με το αδιευκρίνιστο πρόσωπο … τώρα γίνεται όλο και πιο οικεία στην ψυχή μου κι αυτό με τρομάζει.
Σε λίγο θα έρθει η Άννα μου… το απόγευμα θα πάμε στο αεροδρόμιο να πάρουμε το Μαρκ.
Το βράδυ θα πάμε κι οι τρεις στο εστιατόριο της λίμνης. Θα φάμε πέστροφες και θα πιούμε κόκκινο κρασί. Ο Μαρκ θα μας διηγηθεί για το ταξίδι του, η Άννα μου θα λέει αστείες ιστορίες και θα γελάμε δυνατά. Εγώ, μόνο εγώ… θα γεμίζω τα ποτήρια μας με κόκκινο κρασί… Θα είμαστε ευτυχισμένοι. Καμιά σταγόνα δε θ’ αφήσω να στάξει στο λευκό τραπεζομάντιλο. Σου το υπόσχομαι. Καμιά σταγόνα.