έμειναν μόνοι
εκείνος από από γέννα
εκείνη από θάνατο
έμειναν μόνοι και κάθε που νύχτωνε
τηρούσαν αυστηρά τα προσχήματα
απλώνοντας τη λευκή πετσέτα στα γόνατα
κομματιάζοντας αργά τη μπουκιά τους
όπως αυτοί που ορίζουν το παιχνίδι
και χάνουν τον εαυτό τους
σκορπίζοντας
ροδοπέταλα στο τραπέζι
ας είναι από άλλο χώμα
ας είναι από άλλη άνοιξη
ας είναι κόκκινα
λαβωμένα λευκά
με τα χρόνια
η ράχη της καρέκλας θα κυρτώνει
κι όλο
θα σκύβουν
θα σκύβουν
στο βουβό τους το πιάτο μπροστά