ήτανε λίγο πριν φύγει
γύρω μας είχαν αρχίσει να ψηλώνουν τα χορτάρια
μια μέρα ανακάθισε στο κρεβάτι
πήρε το κεφάλι μου
το τοποθέτησε στο δίσκο του φαγητού
με δυο φουρκέτες σήκωσε τα μαλλιά μου ψηλά
να μη ζεσταίνεσαι, είπε
και μου χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο
κοιτάζοντάς με κατάματα
φύτεψε ένα γκρεμό
κάτω από το λαιμό μου
κι άφησε την ψυχή της να κυλήσει
θα σε θυμάμαι ψέλλισε
και κρύφτηκε
στο λευκό μισοφόρι
το είχε ράψει βιαστικά στον αέρα
αφήνοντας μια μικρή βελονιά να αιωρείται πάνω
απ' τα βλέφαρα
ήτανε λίγο πριν πεθάνει
θα σε γεννήσω και πάλι
ψιθύρισε
όμως αυτή τη φορά δε θέλω να κλάψεις
δε θέλω να κλάψεις
μόνο να θυμάσαι
μεγαλώνοντας
να ποτίζεις τα χέρια μου
εκεί που πηγαίνω πρέπει να πω ένα ψέμα