ήταν ένα χαρτί χαμηλού φωτισμού κατεπείγον ή εκτός σχεδίου
ίσως μια ομολογία φθινοπώρου
ο αποστολέας κρατούσε μαύρη ομπρέλα
ναι, τον θυμήθηκα
για λίγο υπήρξαμε συνομήλικοι ζήσαμε σ’ ένα υπόγειο ρήγμα τρώγοντας σοκολάτες αμυγδάλου
το είπαμε σπίτι μας και του δώσαμε
το χρώμα των παπουτσιών μου
πάνω μας περνούσαν οι πόλεις τα φεγγάρια τα τρένα
μια μέρα που έβρεχε μας ανέσυραν τα σωστικά συνεργεία
παραμονή του θαύματος
μες στη βραχνάδα των λευκών μαντιλιών
κανείς μας δεν σκέφτηκε να κρατήσει σημειώσεις
εκείνος είπε πως θέλει ν’ αγοράσει καινούριο υπολογιστή
εγώ μια κόκκινη εσάρπα
απέναντι χωρίσαν οι πληγές μας
χαθήκαμε
ένα χαρτί χαμηλού φωτισμού κατεπείγον ή εκτός σχεδίου
δυο κούπες τσάι
μια φέτα λεμόνι
καθόλου ζάχαρη