πως με ξοδεύει
η απεραντοσύνη της στιγμής
σ' αυτό το τίποτα ελλοχεύει ομόκεντρος κύκλος
μάταιο είναι ν΄αντιστεκόμαστε
μια γουλιά νερό
προσπαθεί να ριζώσει στην τελεία
μισόλογα από δέρματα
και δείπνοι μυστικοί
φώτα από ψίχουλα
και μαχαίρια
πως θα μπορέσουμε την εκταφή των τοίχων
φοβισμένοι
πληγιασμένοι
απέραντοι
δεν θα χει μείνει κανείς να λυπηθεί τ' απογεύματα