άφησε τα μαλλιά σου
να μακρύνουν
φόρα κουρέλια
αλάτι
τα τρύπια σου γόνατα
κόψε τα χείλη
απ' την άνοιξη που ξεστόμισες
Κανένα
σε λένε
όσο αντέχει το κακό
πρέπει να έχει έναν σκύλο
με αλυσίδα
η ιστορία σου
κι ένα κοπάδι
ολοκόκκινο
να στροβιλίζεται
στο μάτι του κυκλώνα
η οχλαγωγία σαν επίλογος
συνηθίζεται
για κάθε χειροκρότημα
ένας ίσκιος πεθαίνει
πώς μείναμε όλοι γυμνοί...