με τρομάζει η λέξη ψυχή
η ευκολία της
να ισορροπεί επικίνδυνα
στις γραμμές των επίγειων κλασμάτων
ισοδύναμη
μέχρι το τρέμουλο του πιο μακρινού μου χεριού
εκεί που ο ένας σταυρός
στέκει με σιγουριά απέναντι απ’ τον άλλον
χωρίς ονόματα
χωρίς καμιά αυταπάτη
μια μολυβιά κυπαρίσσι στα στήθη όλων των απόντων
κι ίσως ακόμα μπορείς
να διαχωρίσεις
τον θύτη απ’ το λάθος αποτέλεσμα
είναι κι αυτό μια παρηγοριά
έστω μια ξεχασμένη μορφή οικειοποίησης της ζωής σου