Όταν αλλάζει ο καιρός

από τις φτέρνες
του αμίλητου νερού
ένα κανάτι δρόμος
η επιστροφή μου

διψούν
οι μέρες των νεκρών
κι εσύ
φιδιών σφυρίγματα
στο μέτωπο
σμιλεύεις

μα είναι που ξεχάστηκαν
οι φόβοι οι παλιοί
ένα φεγγάρι παπαρούνες
η άλλη όψη της αλήθειας

ξέρω
δε θεραπεύονται
οι μέρες που κοιμήθηκαν
σ΄ένα σεντόνι
μνήμες ξηλωμένες
μα είναι που πίστεψαν διπλά
με την κορυφή
εγκάρσια σφηνωμένη
ανάμεσα στο στήθος

όταν αλλάζει ο καιρός
έμαθα τον πόνο
ν΄απαλύνω
δέρμα γιορτής φυτεύοντας
στους δαίμονες που αγνοούν
πως τη σκουριά να ιππεύουν
ύστερα τους κλειδώνω
στην ηλικία μου την παιδική
κι από κει παρακολουθώ
των καιρών τα δελτία ...
σε μια ανερμήνευτη
ανισορροπία θερμική
θυμάμαι
άρχισαν οι κούκλες μου
με συστολή να διηγούνται

ιστορίες φανταστικές