Για να μη με γνωρίσεις

Ήταν χάλκινες οι ανατολές
Που στέγνωναν
Την ηθική των δρόμων
Αυτοί που νικήθηκαν σκουπίζουν
Τις λίμνες στα παπούτσια τους
Κι όλο βαθαίνουν σε κόκκαλα περασμένα
Οι άλλοι ως το κέντρο της γης αδιάβροχοι
Γράμμα γράμμα το σωστό σκοτάδι επαναφέρουν
Ημερωμένο απ΄τα σκυλιά που αλιχτούν ανάμεσά μας
Μονωμένες χειραψίες συλλέγω
Κι αποσύρομαι
Στων μεγα-φόνων τις πληγές
" Ο σώζων εαυτόν"... ψιθυρίζεις πλάι μου
Κι εγώ γελάω δυνατά
Για να μη με γνωρίσεις