όμως μια μέρα μακρινή
θ΄ανοίξεις το βορεινό παράθυρο
κόντρα στην άνοιξη των θνητών
να χαϊδέψεις
το δέντρο με τα κόκκινα φύλλα
με τρόπο τρυφερό κι οικείο
να μαζέψεις τα μάτια των πουλιών απ΄το περβάζι
-με όλες τις παρουσίες που δεν έγιναν-
πριν να νυχτώσουν
και χαθεί η μνήμη τ΄ουρανού
απ΄τα μαλλιά
και τα λόγια μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου