Σα σημασία

πέντε γραμμές όλο κι όλο
το σπίτι με τα σφραγισμένα παράθυρα
η ζωή συνεχίζεται στον κήπο
χωρίς πρόφαση
σαν απειλή
σα σημασία
σα μοναξιά που προφητεύει
τα λυμένα μαλλιά
τα μάτια με τους ίσκιους τριγύρω
κάποιος θα πει
πέθανε μόνο στον καθρέφτη
θα σκύψει περίεργος να δει
θα τον καταπιεί το δωμάτιο
κανείς δε θα γεράσει στο αίμα του
εκείνη θα συνεχίσει να λικνίζεται στην πολυθρόνα
μ΄ένα ποτήρι νερό σκουριασμένο
ανάμεσα στα γόνατα
πλέκοντας δαντέλες λευκές
για τ΄απογεύματα που έμειναν παλιά
που και που θα σηκώνει το βλέμμα
να δει τις κουρτίνες
ν΄ αργοσαλεύουν στον άνεμο