Να με πιστέψεις

στα κλειστά βλέφαρά σου
ακουμπώ τη ζωή μου
τα όνειρά σου ανοίγω
μυστικά να με ζητήσεις
άπλωσέ μου το χέρι
μαζί να περπατήσουμε
στου εσπερινού το σφράγισμα το γαλάζιο
εκεί που οι άνθρωποι τελειώνουν
κι η ψυχή εύκολη γίνεται
κι αθωώνει στα όρη της παλάμης τα ονόματα των θεών
εκεί σε περιμένω αγάπη μου
ρακένδυτο ξωκλήσι
στη μυτερή σιωπή του βράχου
ντυμένη το γκρεμό μου
με τ΄αγκάθια, τις πέτρες, τις ολομόναχες φωνές των αγίων
εδώ στο τίποτα και το ποτέ
νιογέννητη να μ΄αγαπήσεις ξανά
με λόγια της ανάσας στο μέτωπο
να με πιστέψεις
μ΄όλη την αγωνία των ανθρώπων στο βλέμμα