φορούν το γκρεμό μας
κατάσαρκα
τις άγνωστες ρίζες
το χώμα
τη θάλασσα που ανεβάζαμε ψηλά
ανάμεσα από δόντια
τρομαγμένα
φορούν τη σκιές που δεν είμαστε
τ΄αγκάθι λίγο πριν απ΄το αίμα
το ματωμένο κλωνάρι στα μάγουλα
φορούν
φορούν και μετράνε αντίστροφα
χίλια δέντρα μεσίστια
για μια σταυρωμένη πεταλούδα
κάπου στο βάθος
κάπου στο τέλος
την καρδιά μας έγραφαν
με μολύβι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου