Μόνο για σένα

Πήρε το μπουκάλι με το μισοτελειωμένο λικέρ που βρήκε στο τραπέζι, το άνοιξε και κατέβασε μερικές γερές ρουφηξιές. Ένιωσε τη ζέστη να κυλάει στα σωθικά της,οι σκέψεις της ειρήνευαν περίεργα, η φωνή της έμοιαζε ν΄ακούγεται από μακριά.
Οι ανύπαρκτοι αγαπημένοι την καλούσαν από την ψυχή της, ζητώντας να σμίξουν τις σκιές τους με κάτι ανθρώπινα στέρεο.
Συνέχιζε να τους μιλάει γυρίζοντας το κεφάλι της αργά από τον ένα τοίχο στον άλλο. Την κοίταζαν με αγάπη. Ένιωθε απέραντη θαλπωρή και γαλήνη επιστρέφοντας το βλέμμα τους, ζωντανό.
Έμαθα την ψυχή μου... ε και... μητέρα; Έβλεπα τη ζωή ν΄αλλάζει όψεις μέχρι να εξαντλεί τις αισθήσεις μου. Εξαντλήθηκα. Η ελευθερία προϋποθέτει να είσαι αδυσώπητα σκληρός. Με τον εαυτό σου κυρίως. Όμως... όμως αν τελικά καταφέρεις να σιωπήσεις τα πάθη σου... χάνεις αυτή την ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Κι εσύ μου έλεγες πως πρέπει να διαφυλάττω αυτή τη σχέση, σαν την πολυτιμότερη αλήθεια.
Να ξέρεις... την προστάτεψα όσο πιο καλά μπορούσα. Ήμουν έντιμη απέναντί σου μητέρα... Ανήθικη για όλους τους άλλους...έντιμη μόνο για σένα...