"Μην έρθεις απόψε"

Όταν … όταν πλέον τον φέρνω στη σκέψη μου φοράει ένα κόκκινο ράμφος και με πλησιάζει απειλητικά …στην αρχή με τρόμαζε η εικόνα του.Τώρα γελάω δυνατά και του βγάζω τη γλώσσα.Ο Μπερνάρ … εικοσιπέντε χρόνια από τη ζωή μου και συστηθήκαμε μόλις πρόσφατα. Ανέκαθεν φορούσε το κόκκινο ράμφος του.Εγώ δεν το έβλεπα …ανέκαθεν ήταν αρπαχτικό …με βουλιμία καταβρόχθιζε όσα μπορούσα να του προσφέρω...έκανε καριέρα απέκτησε χρήματα, κοινωνική θέση,ταξίδεψε στα περισσότερα μέρη του πλανήτη κι εγώ εκεί… να τον στηρίζω και να τον περιμένω. Έλειπε ώρες από το σπίτι κι όταν παραπονιόμουν πως νιώθω μόνη,μου έλεγε..."μα τι θέλεις επιτέλους Ζανέτ,έχεις ό,τι ζητήσεις και ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να ζήσουμε. Πως μπορείς να είσαι τόσο αχάριστη;"
Κι εγώ έλεγα μέσα μου,"σκάσε Ζανέτ, σκάσε Ζανέτ… πως μπορείς να είσαι τόσο αχάριστη, σκάσε Ζανέτ"!!!
Όχι,δεν αλλάζουν οι άνθρωποι…