άδειο το χώμα των καραβιών
κάτι παλιά σίδερα λιώνουν τη θάλασσα
ένα πουλί ακίνητο στην πληγή του
κάπου μακριά
ένα δικό μου απόγευμα
κόκκινα χειμωνιάτικα φύλλα
βουλιάζω
σηκώνομαι
πίσω απ' το δέντρο το σπίτι ξεράθηκε
αδέσποτοι σκύλοι κυνηγούν τη σιωπή μου
μια θυμωμένη γριά ροκανίζει τα ξύλα
που ξέβρασε το κύμα