απόψε που περπατάω στο χιόνι
ξυπόλητη
έχω την αίσθηση πως κάποιος πιστεύει πως με τιμώρησε
ή πως ακολουθώ μια συνήθεια γιορτινή
κλαίγοντας και γελώντας
σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός
ποιος δύναται ν' απεικονίσει την ενδιάμεση σάρκα
έπαρση είναι να συνεχίζεις να πορεύεσαι
χαμογελώντας με συγκατάβαση
στους περαστικούς που σε σπρώχνουν
φορώντας το παλτό σου
όταν τελειώνει το λευκό
απομένει
η βεβαιότητα των άδειων χρωμάτων