μην κοιτάζεις πίσω
οι προηγούμενες ζωές
ενοικιάζονται
μέσα σε άγνωστους φακέλους
κάτω ο ήλιος
πάνω μας τα χορτάρια του στήθους
σημαδεμένα χαρτιά
πισώπλατα
ένα δωμάτιο όλο δικό σου
ξέπλεκο μισοφόρι
μην το ακούσεις
ολόλευκο
κι άλλα χαρτιά
απόψε διέφυγες το άθροισμα
για ένα δωμάτιο στον κρόταφο
για ένα κερί που σιγοστάζει
και τότε
η λίμνη
ο σκίουρος που τρώει απ’ τα κύματα
η ρίζα της πέτρας
δυο τσέπες γοργές από θάνατο
αδειάζουμε
αδειάζουμε
Βιρτζίνια
τα ρούχα μας στεγνώνουν